Pierwszym cmentarzem parafialnym w Żegocinie był cmentarz na Biedroniówce., Czesław Blajda w książce “Żegocina dawna i współczesna” pisał o nim: “Cmentarz znajdował się pierwotnie koło kościoła, chowano tam zmarłych parafian. Wysoko ceniono miejsce przy murze kościelnym, w przedsionku pod dzwonnicą i sobotami. […] Zmarły w 1759 r. pleban Józef Utylski pochowany został bezpośrednio pod wielkim ołtarzem. W Żegocinie odbywały się pogrzeby z całej parafii, również z Ujazdu i Zbydniowa. Na przełomie XVIII i XIX wieku założono osobny cmentarz na polu plebańskim, na pd.-wschód od kościoła. Na opuszczonym przy końcu XIX w. starym cmentarzu znajduje sie najstarszy w Polsce chłopski nagrobek “Reginy Kuscyny” (Kuska) z 1833 r.”
Przez kilkadziesiąt lat cmentarz zarastały drzewa, krzaki i trawa. Nagrobne pomniki poprzewracały się, mchem pokryły się kamienne płyty, a korzenie drzew rozsadziły wiele kamiennych postumentów. Pielęgnowane były tylko dwa najpóźniejsze groby, położone w zachodniej części cmentarza. Sprawą uratowania tego cmentarza od całkowitej zagłady zainteresowało się Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Żegocińśkiej im. Czesława Blajdy. 16 kwietnia 2002 roku aktyw Stowarzyszenia odbył w sprawie cmentarza naradę z księdzem proboszczem – prałatem Antonim Porębą. Okazało się, że stanowiska obu stron są zbieżne. Nie można już odtworzyć całego cmentarza. Postanowiono więc, że wspólnymi siłami, odbuduje się tylko część cmentarza, tą najbardziej suchą i tam zostaną przeniesione ocalałe nagrobki. Teren zostanie ogrodzony i będzie pielęgnowany. Wraz z początkiem wiosny 2002 roku rozpoczęły się prace porządkowe na dawnym żegocińskim cmentarzu, położonym w przysiółku Biedroniówka.
Prace te zostały wznowione w 2019 roku, z inicjatywy Wójta Gminy Żegocina Wojciecha Wrony oraz Proboszcza Bogusława Pasierba. Efektem końcowym prac ma być utworzenie lapidarium – wydzielonego miejsca, w którym zostaną zgromadzone wszystkie ocalałe nagrobki i ich fragmenty oraz krzyże.
